دیلارا عبدولینا

از بانک اسلامشناسان
نسخهٔ تاریخ ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۵۱ توسط Admin2 (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری، جستجو
دیلارا عبدولینا
دیلارا عبدولینا
آبدولینا دیلاریا ماراتُونا
Абдуллина, Дилария Маратовна
تاریخ تولد: 1966
محل زندگی: کازان
محل کار: بخش ادبیات شناسیِ انستیتوی زبان، ادبیات و هنر گ. ابراهیم اف فرهنگستان علوم جمهوری تاتارستان
سمت: کارمند علمی
ایمیل: gibadullina_13@mail.ru
شهروند: فدراسیون روسیه
تحصیلات: دکتری زبان‌شناسی
مرکز علمی: بخش ادبیات شناسیِ انستیتوی زبان، ادبیات و هنر گ. ابراهیم اف
دانش زبانی: روسی، عربی، تاتاری قدیم
حوزه تخصصی: ادبیات و زبان تاتاری
موضوعات کاری: ادبیات تاتاری در قرن بیستم

تحصیلات

  • 1988: فارغ التحصیل دانشکده زبان تاتاری، ادبیات و زبانهای شرقیِ دانشگاه دولتی کازان با تخصص "زبان و ادبیات تاتار".
  • نامزد علم زبان‌شناسی (کازان، 2005) با تخصص شماره 10.01.02 "ادبیات اقوام فدراسیون روسیه (ادبیات تاتار)".

موضوع پایان نامه: انگیزه‌های قرآنی در آثار عبدالله توقای.

استاد راهنما: گانیِوا ر.ک.

علایق پژوهشی

ادبیات تاتاری در قرن بیستم

دانش زبانی

روسی، عربی، تاتاری قدیم

آثار

پایان‌نامه

  • آبدولینا د.م. انگیزه های قرآنی در آثار عبدالله توقای. پایان نامه نامزد علم لغت شناسی / د.م. آبدولینا. – قازان، 2005. – 225 ص. (روسی)

مقاله

  • آبدولینا د.م. اشعار توقای در موضوعات دینی / د.م. آبدولینا // مجله "فَنِّی یازمالار". – 2001. – قازان: شکولا، 2001، صفحه 179-183. (تاتاری)
  • آبدولینا د.م. نظر عالمجان ابراهیم‌اوف در مورد دیدگاه‌های مذهبی عبدالله توقای در کتاب "شعرای تاتار" / د.م. آبدولینا // مجله "ملی مدنیت". – 2003. – شماره 3، صفحه 71-72. (تاتاری)
  • آبدولینا د.م. انسجام مفاد مقاله "قیامت" نوشته عبدالله توقای با انگیزه‌های قرآنی / د.م. آبدولینا // مجله "ملی مدنیت". – 2003. – شماره 3، صفحه 104-107. (تاتاری)
  • آبدولینا د.م. نقد ادبی سالهای بیست در رابطه با دیدگاه توقای نسبت به دین / د.م. آبدولینا // مجله "فنی یازمالار". – 2004. – قازان: شکولا، صفحه 3-9. (تاتاری)
  • آبدولینا د.م. دیدگاه‌های اخلاقی و زیبایی‌شناسانه عبدالله توقای و حکمت‌های قرآنی / د.م. آبدولینا // مجله "ملی مدنیت". – 2005. شماره 7. – ص. 4-9. (تاتاری)